Η ζωή του Ελληνικού έθνους ως ιστορικό δρώμενο και ως διαχρονικός προαγωγός πολιτισμού έχει προσλάβει τυπικά στοιχεία σημαντικής και ολοκληρωμένης τραγωδίας. Σύγκρουση οικονομικών συμφερόντων και εθιμικού δικαίου, σύγκρουση ιδιωτικού συμφέροντος και δημόσιων υποχρεώσεων, αντιθέσεις μεταξύ θεσμών και προσώπων, διολισθήσεις κεκτημένων ανθρώπινων δικαιωμάτων και εκχωρήσεις μεριδίων εθνικής κυριαρχίας σε υπερεθνικά τοκογλυφικά ή εγκληματικά συμφέροντα, συνιστούν μόνο μερικά από τα ζωντανά και χειροπιαστά τραγικά δρώμενα.
Η σημαντικότητα της ζωής του Ελληνικού έθνους ως ενιαίας ιστορικής δρώσας ενότητας και διαχρονικής βιολογίας, προσβάλλεται καθημερινά από εκατοντάδες εχθρούς εντός και εκτός των πυλών της πατρίδας, με πλέον επικίνδυνους τους εσωτερικούς εχθρούς, αφού αυτοί ευκολότερα ασκούν το αποδιοργανωτικό τους έργο.
Μια σειρά δημοσιογράφων των μεγάλων ΜΜΕ και πολιτικών κυρίως προερχόμενων από τα κόμματα που αποδόμησαν τον κοινωνικό ιστό της πατρίδας μας στα ύστερα μεταπολιτευτικά χρόνια, προσπαθούν εν χορώ, εμφανιζόμενοι ως ψύχραιμοι, λογικοί και ηθικοί, να μειώσουν την σημασία της ελληνικότητας, δίνοντας προτεραιότητα στα σάπια χρηματιστηριακά και οικονομοτεχνικά ιδανικά, που με την βοήθεια της εξασφάλισης της έλλειψης μαθήσεως της ιστορίας μας, ενσταλάζουν δυστυχώς στα μυαλά των παιδιών μας έννοιες όπως ο διεθνισμός, ο οικουμενισμός, ο καταναλωτισμός και ο κοσμοπολιτισμός, που συνιστούν την ανθοφορία της επιβολής της ιστορικής λήξης του Ελληνικού έθνους.
Κατεργάζονται την δημιουργία μιας Ελλάδας αποικίας χρέους, προτεκτοράτου των κεφαλαιοκρατών και αρμοστείας της διεθνούς της διακίνησης μαύρου χρήματος.
Με την προσχηματική πίστη τους απέναντι σε υπαρκτές ή και υποτιθέμενες διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, καλλιεργούν συνθήκες έωλης ευρωπαϊκής προοπτικής και ψυχολογικής βίας επιβολής της ευρωπαϊκής πανάκειας ως μεταμφίεση όψιμου επιχώριου ευδαιμονισμού, με δήθεν ανεξάντλητες πηγές επιδοτήσεων, με υποτιθέμενη διασφάλιση των εθνικών συνόρων και με αναμενόμενη και καλά, θεμελίωση ενός συμπαγούς ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Οι πράξεις των πολιτικών ηγετών, οι μεθοδεύσεις των μέσων μαζικής επικοινωνίας - προπαγάνδας και οι μεθοδεύσεις του ηγεμονικού εγκληματικού υπερκομματικού οικονομικού κατεστημένου, όπως και οι λαϊκές κραυγές αγωνίας και απόγνωσης αγώνα από όπου και αν προέρχονται, αποτελούν την επιτομή της σύγκρισης της ζοφερής καθημερινότητάς μας με την αρχαία ελληνική τραγωδία.
Γεώργιος Χατζηαντωνίου
