Στη Μέση Ανατολή σήμερα και ειδικά στις χώρες της Συρίας και του Λιβάνου, κατοικούν μέχρι και σήμερα για όσους δε το γνωρίζουν, ελληνογενής και ορθόδοξοι πληθυσμοί. Περίπου 3 - 4 εκατομμύρια του πληθυσμού των δύο αυτών χωρών πριν το ξέσπασμα του πολέμου στη Συρία ήταν χριστιανοί. Από αυτούς, τουλάχιστον μισό εκατομμύριο σε κάθε χώρα θεωρούν τους εαυτοαααύς τους Ρωμιούς και απογόνους της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και είναι φιλικά έως αδερφικά προσκείμενοι στην Ελλάδα. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι δηλαδή. Αν και οι περισσότεροι είναι αραβόφωνοι ορθόδοξοι, πολλές χιλιάδες εξακολουθούν να ομιλούν την ελληνική. Σε όλους αυτούς πρέπει να προσθέσουμε και μερικές δεκάδες χιλιάδες Έλληνες μουσουλμάνους, οι περισσότεροι από τους οποίους ομιλούν την ελληνική γλώσσα και διατηρούν στη συλλογική τους μνήμη τη καταγωγή από τη Κρήτη. ,
Όλες οι χώρες της Μέσης Ανατολής και ειδικά αυτές με Μεσογειακές ακτές ή σύνορα με τη Τουρκία έπρεπε να αποτελούν χώρες υψίστης σημασίας για την Ελλάδα. Η ΕΥΠ έπρεπε να είναι ιδιαίτερα δραστήρια στη περιοχή για να γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις και το ΥΠ.ΕΞ. να προσπαθεί πάντα να αναμειγνύεται σε διαπραγματεύσεις και διαβουλεύσεις ανάμεσα στους κατά καιρό αντιπάλους και να μην είναι απλός ακόλουθος των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν μη τι άλλο, τα ελληνικά συμφέροντα στη περιοχή λόγω άμεσης γειτνίασης και όχι μόνο, δε μπορεί να είναι ίδια με της Γερμανίας ή της Ολλανδίας. Τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ της Κύπρου, οι ελληνικοί και ελληνορθόδοξοι πληθυσμοί στις χώρες αυτές, τα ορθόδοξα Πατριαρχεία Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και Αλεξάνδρειας ακόμα και τα πολιτιστικά μας μνημεία επί και υπό του εδάφους, μας δίνουν κάθε δικαίωμα να αναμειγνυόμαστε και να επεμβαίνουμε εάν απειληθούν.
Ο συριακός εμφύλιος μπορεί να μοιάζει ότι βαίνει προς το τέλος του όμως τίποτα δεν είναι μόνιμο ή σίγουρο όπως μας δείχνει αν μη τι άλλο η μακρά αλυσίδα εμφύλιων συγκρούσεων στο Λίβανο. Οι συγκρούσεις θα συνεχιστούν και κρίσεις θα υπάρξουν κάπου αλλού.
Ως ανεξάρτητη οντότητα και χωρίς υποκριτικούς ηθικούς ενδοιασμούς που απλώς υποδηλώνουν αδυναμία, η Ελλάδα θα έπρεπε να προβεί σε κινήσεις όπως αυτές που περιγράφονται παρακάτω.
1/ Η ΕΥΠ θα έπρεπε να δρα με κλιμάκια σε όλες τις χώρες της περιοχής ή τουλάχιστον στη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν που συνορεύουν με τη Τουρκία και το Λίβανο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο που έχουν και πρόσβαση στη Μεσόγειο θάλασσα. Η Ελλάδα έπρεπε να γνωρίζει κάθε δρώντα παράγοντα στη περιοχή (αντιστασιακές, παρακρατικές ή αντάρτικες οργανώσεις κλπ.) και να έχει πρόσβαση επικοινωνίας από τους βασιλείς μέχρι τους τρομοκράτες. Η πληροφορία είναι δύναμη για όποιον τη κατέχει, τη παρακρατεί, την διαβιβάζει, τη μεταλλάζει ή την αναμεταδίδει.
Όχι όμως μόνο πληροφοριακός πόλεμος. Πέρα από συμμαχίες με κράτη της περιοχής, υπάρχουν και μη κρατικοί δρώντες των οποίων τα συμφέροντα μπορούν να άπτονται των δικών μας. Κουρδικές ή χριστιανικές πολιτοφυλακές μπορούν έμμεσα να πολεμούν, να καταπονούν και να φθείρουν τους αντιπάλους μας στη περιοχή. Οι ομάδες αυτές πέρα από κρυφή χρηματοδότηση μπορούν να λαμβάνουν μέχρι και όπλα από μέρους μας. Σε κάποιες περιπτώσεις η υλική ενίσχυση μπορεί να γίνει και επισήμως, όπως σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, για το πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και του Ισλαμικού Κράτους. Και εδώ δηλαδή αυξάνεται η χρησιμότητά μας για τους συμμάχους μας. Όταν όμως η ενίσχυση δε μπορεί να γίνει επίσημα, τότε να χρησιμοποιούνται οι προαναφερθέντες δίαυλοι επικοινωνίας της ΕΥΠ.
2/ Πρέπει να επιδιωχθεί το ταχύτερο δυνατόν η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων που ανακαλύφθηκαν ανοικτά της Κύπρου. Να παρακάμψουμε εσωτερικά γραφειοκρατικά κολλήματα και περιβαλλοντικά εμπόδια που μπορεί να προβάλλουν εκπορευόμενα από γεωπολιτικούς μας αντιπάλους απέναντι σε αυτά τα έργα. Παράλληλα να προκρίνουμε τη δημιουργία σταθμών υγροποιήσεως αερίου στο έδαφος της Κύπρου και κατασκευή αγωγών προς την Ευρώπη από τη Κύπρο μέσω Ελλάδος.
Μεγάλο μέρος από τα πρώτα αναμενόμενα κέρδη να διατεθούν για την ενίσχυση των αεροναυτικών κυρίως δυνατοτήτων της Κυπριακής Εθνικής Φρουράς με κοινά προγράμματα για μείωση κόστους και σε συνεργασία με το ΠΝ και τη ΠΑ. Για παράδειγμα το πρώτο πράγμα που έπραξε η σοσιαλδημοκρατική και με κοινωνικές ευαισθησίες Νορβηγία όταν ανακάλυψε πετρέλαιο στη Βόρεια Θάλασσα, ήταν η ενίσχυση των στρατιωτικών της δυνατοτήτων. Η ενίσχυση αυτή είναι απαραίτητη καταρχάς για τη προστασία των ενεργειακών πηγών αλλά και την αύξηση γενικότερα της προβολής ισχύος του ενωμένου ελληνισμού (Ελλάδα-Κύπρος) στη περιοχή. Πέρα από τα οικονομικά έσοδα των δύο ελληνικών κρατών με την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, αυξάνεται ποικιλοτρόπως η γεωπολιτική μας δύναμη. Αυξάνονται τα δικαιώματα και οι δυνατότητες επεμβάσεως μας στα πράγματα της Μέσης Ανατολής ενώ Ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο θα βασίζονται σε εμάς ενεργειακά.
3/ Η Κύπρος πρέπει να καταστεί ελληνικό αβύθιστο αεροπλανοφόρο. Αυτή ήταν πάντα η χρησιμότητά της για τους Άγγλους και τη χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα. Η Κύπρος κατέχει θέση μεταξύ των Στενών, που χωρίζουν Ευρώπη και Ασία, και της Διώρυγας του Σουέζ, που χωρίζει Ασία και Αφρική, ενώ ταυτόχρονα έχει τη θέση μίας σταθερής βάσης και ενός αεροπλανοφόρου, που πιάνει το σφυγμό των θαλασσίων οδών του Άντεν και του Χορμούζ μαζί με τις λεκάνες του Κόλπου και της Κασπίας που είναι οι πιο σημαντικοί οδοί σύνδεσης Ευρασίας-Αφρικής. Πέρα από τους Άγγλους τη σημασία της Κύπρου κατανοούν και οι Τούρκοι που ακολουθούν ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική και προσπαθούν να αυξήσουν τη γεωπολιτική τους δύναμη και αξία. Με το πρόσχημα της προστασίας των Τουρκοκυπρίων εισβάλλανε το 1974 στη Κύπρο και εξακολουθούν μέχρι σήμερα να κατέχουν το βόρειο τμήμα της. Επεκτείνουν μάλιστα τις στρατιωτικές τους εγκαταστάσεις, πράγμα που σημαίνει ότι δε θα αποχωρήσουν ποτέ με διπλωματικά μέσα και ετοιμάζονται να εκμεταλλευθούν όσο περισσότερο μπορούν τη στρατηγική θέση της νήσου.
Θα έπρεπε λοιπόν να υπάρχει μόνιμη και ισχυρή αεροναυτική παρουσία μας στο νησί, για προβολή ισχύος και άμεση δυνατότητα δράσης και υποστήριξης συμμάχων όταν απαιτείται. Δε μπορούμε να λέμε ότι Ελλάδα και Κύπρος αποζητούν ισχυρές στρατιωτικές συμμαχίες στη περιοχή για να προστατεύσουμε τα δικαιώματά μας αλλά να μη θέλουμε ή να μην είμαστε σε θέση να ανταποδώσουμε τη βοήθεια. Κανείς δε θέλει κάποιον αδύναμο για σύμμαχο και κανείς δε θα θυσιάσει τη δική του νεολαία και τα δικά του στρατιωτικά μέσα, για να προστατεύσει τα δικά σου συμφέροντα όταν εσύ αναπαύεσαι στις καφετέριες του Κολωνακίου. Μια ισχυρή εθνική φρουρά υποστηριζόμενη άμεσα από την Ελλάδα, μπορεί να μετατρέψει τα τουρκικά στρατεύματα στο νησί από στρατό κατοχής σε ομήρους.
4/ Ειδικά στη περίπτωση του Συριακού εμφυλίου όπου ΌΛΟΙ κυριολεκτικώς έχουν αναμειχθεί θα μπορούσαμε σε συνεργασία με τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και το Συριακό καθεστώς, να στείλουμε μία στρατιωτική δύναμη για τη δημιουργία ζωνών ασφαλείας για τους Ελληνορθοδόξους της Συρίας. Να χρησιμοποιήσουμε δηλαδή το θρησκευτικό χαρτί και το πρόσχημα της ομοδοξίας.
Καταρχήν, οι ΗΠΑ θα έβλεπαν με καλό μάτι τη δημιουργία περιοχών εκτός του αμέσου ελέγχου του καθεστώτος Άσαντ και με τη συμμετοχή στον έλεγχο των περιοχών αυτών και μίας ευρωπαϊκής δύναμης. Επίσης, με μια κυβέρνηση Ρεπουμπλικάνων στις ΗΠΑ, η ιδέα προστασίας χριστιανών θα εύρισκε ακόμα πιο πρόσφορο έδαφος και αποδοχή και στη κυβέρνηση και στον αμερικανικό λαό . Το 20% του συνόλου των Αμερικανών ψηφοφόρων και το 1/3 αυτών που ψηφίζουν το Ρεπουμπλικανικό κόμμα, δηλώνουν Ευαγγελιστές. Μία κατηγορία χριστιανών προτεσταντών, πιστών πολλές φορές σε βαθμό φανατισμού και ακραιφνών υποστηρικτών του Ισραήλ. Με τη κίνηση αυτή, θα αυξανόταν στα μάτια των ΗΠΑ η αξία της Ελλάδος, σε αντίθεση με τη προβληματική Τουρκία που όλοι γνωρίζουν τη πραγματική υποστήριξη που παρείχε τους τζιχαντιστές, ενώ θυμούνται και τους κατά περίπτωση εκβιασμούς για τη χρήση της αεροπορικής βάσης του Ιντσιρλίκ, αφού θα συμμετείχαμε εποικοδομητικά, με πραγματικές πολεμικές μονάδες επί του εδάφους και όχι μόνο με μονάδες υγειονομικού ή μηχανικού όπως συνήθως κάνει η Ελλάδα. Η Ρωσία από την άλλη θα έβλεπε θετικά τη συνεργασία με την Ελλάδα αφού θα συμμετείχε και αυτή σε έλεγχο περιοχών που δε θα έπεφταν πλέον στον έλεγχο αντικαθεστωτικών με συνέπεια να μη μπορούν πλέον να επιστρατευθούν άνδρες εκ μέρους των ανταρτών ή να έχουν λογιστική υποστήριξη.
5/ «ΜΚΟ» χρηματοδοτούμενες από ελληνικές πηγές θα μπορούσαν να εισέλθουν κατόπιν στις ζώνες ασφαλείας των ελληνορθοδόξων για να παρέχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και σχολική εκπαίδευση στα «παιδιά θύματα του πολέμου», συμπεριλαμβανομένης της διδασκαλίας ελληνικών. Ελληνική εκπαίδευση, προστασία από ορθόδοξα στρατεύματα και το βυζαντινό/ελληνικό φρόνημα των ελληνορθοδόξων της Συρίας θα αναπτερωνόταν. Πρώτη συνέπεια όλων αυτών η παραμονή των ορθοδόξων κοντά στις εστίες τους. Στο απώτερο μέλλον, σε μία ενωμένη Συρία η μειονότητα αυτή θα ήταν ιδιαίτερα φιλικά προσκείμενη στην Ελλάδα. Το ίδιο και οι πολιτικοί και κυβερνητικά στελέχη που θα προέρχονταν από αυτήν. Σε μία τυχόν διασπασμένη σε μικρότερα κράτη Συρία η αξία της μειονότητας αυτής θα πολλαπλασιαζόταν γιατί και το ειδικό της βάρος θα ήταν μεγαλύτερο, ενώ σε ένα πιο ευφάνταστο αλλά όχι αδύνατο σενάριο θα μπορούσε εκτός από ένα Κουρδικό, Σουνιτικό και Αλεβιτικό κράτος, να δημιουργηθεί και ένα μικρό «βυζαντινό» κράτος στο υπογάστριο της Τουρκίας με πληθυσμό το περίπου 1.8 εκατομμυρίων ορθοδόξων της προπολεμικής Συρίας.
Πολλοί μιλάνε για τον ανατρεπτικό και αναθεωρητικό ρόλο που θα μπορούσε να παίξει ένα κουρδικό κράτος στη περιοχή εις βάρος της Τουρκίας. Η Τουρκία το αναγνωρίζει αυτό και γι’ αυτό άλλωστε αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να το αποτρέψει.
Αν υπήρχε και ένα «βυζαντινό» κράτος στα νότια σύνορά της, οι δυνατότητες που θα δίνονταν στην ΕΥΠ, τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και την ελληνική διπλωματία για δράση, τόσο σε περίοδο ειρήνης όσο και σε περιόδους ανάφλεξης, θα ήταν άπειρες. Ενίσχυση κουρδικών ή άλλων αντάρτικων ομάδων στο εσωτερικό της Τουρκίας, μεγαλύτερη και ευκολότερη συλλογή πληροφοριών, παραχώρηση αεροπορικών βάσεων για την πολεμική μας αεροπορία, ελληνική επιρροή και λόγο στις εξελίξεις στη περιοχή μέσα από το «σύμμαχο» αυτό κράτος, είναι μόνο μερικά από τα πλεονεκτήματα που θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε.
6/ Για να αυξήσουμε περαιτέρω τη γεωπολιτική μας αξία και να υποκαταστήσουμε το ρόλο της Τουρκίας στη περιοχή, χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις αλλά με στυγνό ρεαλισμό, να παρέχουμε οποιαδήποτε διευκόλυνση στις συμμαχικές δυνάμεις (βλέπε Σούδα). Σε αυτή τη φάση δε πρέπει να αντιπαλέψουμε χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Γαλλία και τα σχέδια τους για τη Μέση Ανατολή. Πρέπει να δράσουμε υποβοηθητικά, παρουσιαζόμενοι ως χρήσιμοι και μάχιμοι σύμμαχοι αλλά και προωθώντας μαζί με τα δικά τους και τα δικά μας συμφέροντα.
7/ Η ΕΡΤ από οργανισμός κομματικών εγκάθετων σήμερα, πρέπει να μεταλλαχθεί σε όργανο της ελληνικής εξωτερικής πολιτική και να αξιοποιηθεί όπως και αλλού προπαγανδιστικά. Πολλές χώρες χρησιμοποιούν αγγλόφωνους, αραβόφωνους κλπ. δορυφορικούς τηλεοπτικούς σταθμούς για να μεταδίδουν τις ειδήσεις και τις απόψεις τους όπως αυτές θέλουν. Ο πόλεμος της προπαγάνδας μέσω ειδησεογραφικών πρακτορείων, διαδικτύου και τηλεόρασης είναι πιο σημαντικός από ποτέ στις μέρες. Αυτό έχει αποδειχθεί ειδικά από τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου και μετά και γι’ αυτό όλες οι χώρες που θέλουν να παίξουν ρόλο πέρα από τα σύνορά τους επενδύουν στα δικά τους δορυφορικά και συχνά πολύγλωσσα «CNN».
Πέρα από τη προφανή προπαγάνδα μέσω των ειδήσεων, αναφερθήκαμε στο κεφάλαιο του υβριδικού πολέμου και στον πολιτισμικό πόλεμο. Η ΕΡΤ θα έπρεπε λοιπόν να επενδύει και σε ψυχαγωγικές εκπομπές, όπως η Τουρκία, που σκοπό θα έχουν τη διάδοση της ελληνικής κουλτούρας και πολιτισμού. Θα περιγράφουν την ιστορία μας και θα προβάλλουν την Ελλάδα, ιστορικά αλλά και σήμερα ως ισχυρή χώρα που σφύζει από δύναμη και εξάγει πολιτισμό.
Το Ιράν επεκτείνει την επιρροή του πέρα από τα σύνορα του μέχρι τη Μεσόγειο υποστηρίζοντας ενεργά το Συριακό καθεστώς και τη Χεζμπολάχ. Η Τουρκία υποστηρίζει τους αντικαθεστωτικούς στη Συρία, δημιουργεί στρατιωτικές βάσεις στην Αλβανία και το Σουδάν και κράτη δορυφόρους όπως στη Βόρειο Κύπρο και σύντομα και στο έδαφος της Συρίας . Όλα αυτά είναι πράγματα που αντιστοίχως μπορεί να πραγματοποιήσει και η χώρα μας. Γιατί λοιπόν να μην επεκτείνει και η Ελλάδα την επιρροή της, απέναντι από τις ακτές της Κύπρου; Η Μέση Ανατολή και η Ανατολική Μεσόγειος πάντα υπήρξε ο χώρος δράσης και εξάπλωσης του Ελληνισμού.
Αν δε θέλουμε να παραμείνουμε ένα μικρό προτεκτοράτο των Βρυξελών, του Βερολίνου, της Μόσχας ή της Ουάσιγκτον (και ούτε καν προστατευόμενο) αλλά να αναπτύξουμε τη δική μας ανεξάρτητη πολιτική, ιδού το πανάρχαιο πεδίο δράσεως μας.
Να προστατεύσουμε τα ενεργειακά συμφέροντα του Ελληνισμού στα χωρικά ύδατα της Κύπρου, να συμπαρασταθούμε στα φυλετικά και θρησκευτικά αδέρφια μας στη Συρία και το Λίβανο, να αποκτήσουμε και πάλι λόγο, επιρροή και σεβασμό στη περιοχή και να δημιουργήσουμε έναν ακόμα πονοκέφαλο στη Τουρκία από τα νότια σύνορά της.
Απόσπασμα από το βιβλίο μου «Η Μεγάλη Ιδέα στον 21ο Αιώνα»
