Συζητείται το αν και πως θα δοθεί η δυνατότητα ψήφου στους Έλληνες ομογενείς. Και μιλάμε για δυνατότητα ψήφου, όχι δικαίωμα. Όσοι είναι Έλληνες πολίτες έχουν δικαίωμα ψήφου όπου και αν βρίσκονται στο κόσμο, η άσκηση του οποίου όμως δεν διευκολύνεται από το ελληνικό κράτος.
Το κοινοβουλευτικό σύστημα έχει μύρια όσα προβλήματα τα οποία δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν. Η Μεταπολίτευση στην Ελλάδα και η συνδιαλλαγή και το ρουσφέτι τα ανέδειξαν στον ύψιστο βαθμό. Εκεί όμως βρίσκεται και ο πραγματικός λόγος που τόσα χρόνια καμία κυβέρνηση δε θέλησε να επιτρέψει τη ψήφο στους ομογενείς από τις εστίες τους, όταν οι τρόποι υπήρχαν εδώ και δεκαετίες. Οι ομογενείς ως επί τω πλείστων δεν ενδιαφέρονται για μία θέση στο δημόσιο, τη νομιμοποίηση ενός αυθαιρέτου κλπ. Γι’ αυτό και οι πολιτικάντηδες δεν είχαν ποτέ λόγο να τους δώσουν τη δυνατότητα να ψηφίζουν. Γι’ αυτό και τα κόμματα προτιμούσαν τόσα χρόνια να φεσώνουν την Ολυμπιακή και να φέρνουν απλώς μερικές «καραβιές» δικών τους κομματόσκυλων από το εξωτερικό.
Οι ομογενείς στη πλειοψηφία τους θα ψήφιζαν για ότι πραγματικά πίστευαν θα ήταν καλό για τη πατρίδα και οι πολιτικάντηδες αυτό το φοβόντουσαν.
Οι κομμουνιστές βέβαια αντιδρούν. Αυτό και μόνο πρέπει να μας λέει κάτι για το αν η ψήφος των ομογενών είναι καλό ή κακό. Αντιδρούν γιατί τα ποσοστά τους από το εξωτερικό θα είναι μειωμένα.
Προτιμούν ασφαλώς για το ελληνικό κράτος και το ελληνικό έθνος να αποφασίζουν εισαγόμενοι αλλόφυλοι.
Όσοι αντιδρούν ξεχνούν εσκεμμένα ότι πολλοί ομογενείς έχουν περιουσία και πληρώνουν φόρους στην Ελλάδα. Όποτε συμβεί κάποια φυσική καταστροφή ή κρατική χρεωκοπία, οι Έλληνες του εξωτερικού τρέχουν να συνδράμουν με εράνους και δωρεές, οι οποίες φυσικά γίνονται δεκτές από αυτούς που τους αρνούνται τη ψήφο τώρα. Ενώ όποτε χρειάζεται βοήθεια η Ελλάδα σε πολιτικό-διπλωματικό επίπεδο, πάλι προστρέχει στους ομογενείς, των ΗΠΑ ειδικά. Όσον αφορά το επιχείρημα ότι οι ομογενείς και ειδικά η δεύτερη και τρίτη γενιά δε κατανοούν τα γεγονότα στην Ελλάδα, αυτό αν ισχύει, πρώτον έχει ξεπεραστεί εν πολλοίς με το διαδίκτυο, δεύτερον, κρίνοντας από την κατάντια της Ελλάδος, ίσως χρειάζεται μια νέα οπτική από τους Έλληνες απ’ έξω και τρίτον αν κάποιος Έλληνας στο εξωτερικό κάθεται και στέλνει επιστολικές ψήφους ή ταξιδεύει ώρες για να πάει στο πιο κοντινό προξενείο να ψηφίσει, αυτό πάει να πει ότι ενδιαφέρεται και μαθαίνει τι συμβαίνει στην Ελλάδα.
Η δυνατότητα ψήφου για τους Έλληνες του εξωτερικού είναι όμως πιο σημαντική για έναν άλλο λόγο που δεν έχει να κάνει με το «αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα», για το οποίο έτσι κι αλλιώς πολλά ακούγονται όσον αφορά το πόσο έγκυρο είναι μέσω της singular logic.
Θα φέρει τους Έλληνες πιο κοντά στη πατρίδα δίνοντάς τους τη δυνατότητα να συμμετέχουν στα κοινά. Θα τους δώσει την αίσθηση ότι και αυτοί «ανήκουν» και δεν είναι αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό.
Μακάρι να ήταν συχνό το φαινόμενο στην Ελλάδα, όπως στο Ισραήλ, όπου ομογενείς Εβραίοι επιλέγονται και μεταπηδούν να συνεχίσουν τις πολιτικές, κυβερνητικές, επιστημονικές και λοιπές καριέρες τους από το εξωτερικό, πίσω στο Ισραήλ. Μεταφέροντας έτσι και εμπλουτίζοντας τη χώρα τους με εμπειρίες, γνώσεις και γνωριμίες.
Πρέπει να σκεφτόμαστε σαν έθνος, όχι σαν κράτος. Στην Ελλάδα οι Έλληνες φθίνουν αριθμητικώς. Στο εξωτερικό όμως υπάρχουν εκατομμύρια που αγαπούν την Ελλάδα και με μεγαλύτερη ανιδιοτέλεια. Δε περισσεύει πλέον ούτε ένας Έλληνας να αποκόπτεται από τον Ελληνισμό.
Μίλησα για εμπαιγμό στον τίτλο αυτού του άρθρου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέρθηκε σε συμβιβασμό με τους κομμουνιστές επιτρέποντας μόνο τη ψηφοφορία στα κατά τόπους προξενεία. Ας φανταστεί κανείς 50.000 ή και παραπάνω Έλληνες που θα θελήσουν να ψηφίσουν σε μία μέρα, σε ένα και μόνο εκλογικό κέντρο στο προξενείο του Σικάγου ή της Μελβούρνης ή τις αποστάσεις που κάποιοι θα διανύσουν στις τεράστιες αυτές χώρες για να βρεθούν ενώπιον των ατελείωτων αυτών ουρών. Πολλοί θα αγανακτήσουν, θα βρίσουν τη χώρα και τους Έλληνες και θα φύγουν άπραγοι, απογοητευμένοι και εξευτελισμένοι βάζοντας άλλο ένα καρφί στο φέρετρο των σχέσεών τους με τη Μητέρα Πατρίδα. Αυτό ακριβώς είναι που θέλουν οι διεθνιστές αριστερο-κομμουνιστές...
