Στο προηγούμενο μου άρθρο (Ευρωπαική Ένωση και Εθνική Οικονομία) άγγιξα πολύ περιληπτικά, τους λόγους από οικονομικής άποψης που αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση έκανε και κάνει ζημιά στην πραγματική παραγωγική οικονομία της χώρας μας (πέρα από τις πολιτικές επιλογές της Μεταπολίτευσης στο τομέα αυτό). Οι επιπτώσεις της μη ύπαρξης παραγωγικής οικονομίας, μεταφράζονται και έχουν συνέπειες σε κάθε έκφανση των ελληνικών πολιτικών επιλογών, συμπεριλαμβανομένης και της εξωτερικής πολιτικής.
Σήμερα θα ήθελα να αναφερθώ στον τρόπο που η Ευρωπαϊκή Ένωση επηρεάζει και επιβάλλει πολιτικές στην εξωτερική πολιτική και στο εσωτερικό της χώρας. Η Ελλάδα ακολούθησε την Ευρωπαϊκή Ένωση to 2014 σε εμπάργκο κατά της Ρωσίας λόγω κυρίως των στρατηγικών επιλογών της Γερμανίας και ζημιώθηκε με τη μείωση των αγροτικών της εξαγωγών σε μία δύσκολη οικονομική περίοδο. Αντίθετα, όταν πρόκειται για ζητήματα που άπτονται κυρίως του δικού μας ενδιαφέροντος, όπως με την ονοματοδοσία των Σκοπίων, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας, θωρώντας μας σαν μια περιφερειακή επαρχία, άσκησαν πιέσεις σε εμάς και πάλι εις όφελος ακόμα και των πιο ελαχίστων δικών τους εθνικών και οικονομικών συμφερόντων έναντι των μεγίστων δικών μας δικαίων. Το ίδιο και στη Κύπρο, που κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης πουλάνε όπλα στη χώρα που κατέχει το μισό κράτος μέλος.
Πιστεύω όμως πως δεν συνάδει με μια χώρα που θέλει να είναι ανεξάρτητη να ακολουθεί τυφλά τις εντολές άλλων προς χάριν των δικών τους στρατηγικών συμφερόντων και να ζημιώνεται η ίδια και στον αντίποδα η Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη να μην ανταποδίδεται.
Όσον αφορά το εσωτερικό, η Ευρωπαϊκή Ένωση με τους πολιτικά ορθούς κανόνες της δεν επιτρέπει την ενίσχυση της τεκνοποιίας από το κράτος μόνο για τους Έλληνες εντός της ελληνικής επικράτειας. Έτσι όσο αυξάνεται ο αριθμός των ξένων κατοίκων εντός της χώρας, όταν και αν αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι για την υπογεννητικότητα, θα πρέπει να ενισχύσουμε και όλους τους αλλόφυλους που βρίσκονται στη χώρα μας. Άλλος ένας λόγος λοιπόν που κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε να χαράξουμε δική μας ανεξάρτητη πορεία εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Φυσικά υπάρχουν και άλλοι λόγοι να θέλουμε να αποχωρήσουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η ανοχή και ενθάρρυνση που δείχνει στη «παράνομη μετανάστευση», οι ευρωπαϊκές οδηγίες για τη Παιδεία κλπ. Μακροπρόθεσμα, με εθνικά σκεπτόμενες κυβερνήσεις στο τιμόνι της χώρας, η αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση και η προσπάθεια περαιτέρω διάσπασης αυτής της ένωσης με αποχωρήσεις και άλλων κρατών μελών, αποτελεί μονόδρομο για την Ελλάδα. Μια αποχώρηση συντεταγμένη, με σχέδιο και σε συνεργασία και με άλλες χώρες.
Η Ελλάδα αν θέλει να είναι πραγματικά ανεξάρτητη και αυτόνομη γεωπολιτική οντότητα πρέπει να ανεξαρτητοποιηθεί και να επιδιώξει τη δική της Μεγάλη Ιδέα και όχι τις ιδέες που πηγάζουν από το Βερολίνο, το Παρίσι ή τις Βρυξέλλες.