Η ιστορία της Βρετανικής αυτοκρατορίας είναι ένα πραγματικό εγχειρίδιο της πολιτικής του διαίρει και βασίλευε. Χώρες σε όλες της ηπείρους έχουν δεινοπαθήσει από τις πολιτικές των Βρετανών και πολλές εξακολουθούν μέχρι σήμερα να βιώνουν τις επιπτώσεις όπως η μαρτυρική Κύπρος. Η ιστορία του νεοελληνικού κράτους είναι σχεδόν συνυφασμένη με αυτή του Ηνωμένου Βασιλείου, με τις περισσότερες των περιπτώσεων η παρέμβαση της Βρετανικής διπλωματίας να οδηγεί τη χώρα μας σε καταστροφές.
Στη περίπτωση του Brexit όμως, η θέση των Ελλήνων πατριωτών πιστεύω ότι πρέπει να είναι μία ειλικρινής επιθυμία επιτυχής ολοκλήρωσης του εγχειρήματος της αποχώρησης. Όχι μόνο επιτυχία στο να απαγκιστρωθούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και κατόπιν ευημερίας του Ηνωμένου Βασιλείου για αρκετά χρόνια μετά την έξοδο.
Οι λόγοι είναι απλοί...Όπως είχα επισημάνει σε άρθρα μου κατά τη περίοδο των ευρωεκλογών, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι υπεύθυνη...
Πρώτον, για τη καταστροφή της πραγματικής παραγωγικής οικονομίας της Ελλάδος.
Δεύτερον, το κοινό νόμισμα αποτελεί τροχοπέδη στην άσκηση ανεξάρτητης οικονομικής και όχι μόνο, πολιτικής.
Τρίτον, η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι άχρηστη από πλευράς ασφάλειας και τέταρτον εμποδίζει την άσκηση ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής αφού Γαλλία και Γερμανία ηγεμονεύουν της Ένωσης και επιδιώκουν τους δικούς τους γεωστρατηγικούς στόχους, που πολύ λογικά δε μπορούν να συμπίπτουν πάντα με αυτούς της Ελλάδος.
Μία εθνική πολιτική της χώρας μας λοιπόν θα έπρεπε να επιθυμεί τη μακροπρόθεσμη έξοδό μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Συντεταγμένα, με σχέδιο, με διαπραγματεύσεις και κατά προτίμηση έξοδο σε συνεργασία με άλλες χώρες που επίσης καταδυναστεύονται από το διευθυντήριο των Βρυξελλών, το Βερολίνο και το Παρίσι.
Η έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου, που ελπίζω τελικά να ολοκληρωθεί παρά τα κοινοβουλευτικά τερτίπια, τα εμπόδια και τις αναβολές των οργάνων του «συστήματος», εξυπηρετεί αυτόν το σκοπό. Θα δείξει στα λοιπά κράτη μέλη ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Ότι είναι δυνατή η έξοδος και η ευημερία χωρίς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ειδικά στη χώρα μας που είναι τέτοια η πλύση εγκεφάλου ώστε παρά τη χρεωκοπία, τα μνημόνια κλπ. οι Έλληνες ακόμα μιλούν περί Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, Ευρωπαϊκού κεκτημένου και άλλα συναφή. Μπορεί αυτοί που επιθυμούν τη πολτοποίηση των εθνών και την έξωση του χριστιανισμού από την Ευρώπη, όπως ο Σώρος, η Μέρκελ ή ο Μακρόν να κουνούν υποτίθεται το μαντήλι της εξόδου στους Βρετανούς, ωστόσο ανησυχούν.
Δεν επιθυμούν τη έξοδο των Βρετανών από το «μαντρί». Φοβούνται όχι τόσο τον ανταγωνισμό από το ανεξάρτητο Ηνωμένο Βασίλειο και με οικονομικό σύμμαχο τις ΗΠΑ, όσο την μακροπρόθεσμη επιτυχία της ανεξαρτητοποίησης των Βρετανών και το «κακό παράδειγμα» που θα δώσει στα υπόλοιπα υποτελή κράτη μέλη. Γι’αυτό άλλωστε και δεν διευκολύνουν τις διαπραγματεύσεις του Brexit.
Γι’ αυτό παρακολουθούμε περίεργα κοινοβουλευτικά παιχνίδια στο βρετανικό κοινοβούλιο. Συνεχής αναβολές, ψηφοφορίες και πρωτόγνωρες αντιπολιτευτικές τακτικές. Νομότυπες δημοκρατικές διαδικασίες όλα, αλλά αγνοώντας τη πραγματική θέληση των Βρετανών. Ίσως λοιπόν να παρακολουθούμε την ιστορική αρχή του τέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ίσως επίσης αν δε περάσει η θέληση της Νέας Τάξης πραγμάτων στο Ηνωμένο Βασίλειο, τότε να θελήσει να επιταχύνει τη διάλυση των λοιπών ευρωπαϊκών εθνών (για παράδειγμα με επιτάχυνση της εισαγωγής «μεταναστών»), πριν προλάβουν και άλλα κράτη μέλη να αποχωρήσουν. Ας αναμένουμε τις εξελίξεις...