polla paidia 1

 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπευσε (!) να νομοθετήσει επίδομα απόκτησης παιδιού 2 χιλιάδων Ευρώ για να λύσει (!) το δημογραφικό. Η εσπευσμένη αυτή ενέργεια εντάσσεται σίγουρα στην αίσθηση που θέλει να δημιουργήσει με επικοινωνιακό τρόπο η κυβέρνηση, ότι δηλαδή ενδιαφέρεται για την ελληνική οικογένεια και τον δημογραφικό κίνδυνο. Είναι όμως έτσι;

Ας συγκρίνουμε τα μέτρα που εισήγαγε στις 5 Ιουνίου η κυβέρνηση της Ουγγαρίας. Μίας χώρας φτωχότερης σε σχέση με την Ελλάδα. Ψήφισε νόμο που απαλλάσσει μητέρες τεσσάρων και παραπάνω παιδιών, από φόρο εισοδήματος εφ’ όρου ζωής! Νόμο που επιδοτεί ζευγάρια με 32.000 ευρώ για αγορά κατοικίας (ποσό που αρκεί για αγορά μονοκατοικίας στην Ουγγαρία) και το οποίο θα χορηγείται μόλις γεννηθεί το τρίτο τους παιδί. Νόμο που χορηγεί άτοκο δάνειο 32 χιλιάδων ευρώ σε γυναίκες κάτω των 40 που παντρεύονται και το οποίο θα χαρίζεται σταδιακά με την απόκτηση παιδιών. Χρήματα για την αγορά μεγάλου οικογενειακού αυτοκινήτου. Πλήρη κάλυψη των αναγκών σε παιδικούς σταθμούς. Επίδομα για παππούδες καιγιαγιάδες που προσέχουν εγγόνια στο σπίτι και πολλά άλλα.

Μέτρα που συνολικά αγγίζουν το ποσό των 4 δις. Ευρώ και δείχνουν πως πραγματικά το κράτος θέλει να πείσει τους πολίτες του να κάνουν παιδιά. Μέτρα που έπρεπε να είναι στα πρωτοσέλιδα των ειδήσεων σε όλη την Ευρώπη.

Εδώ θα πει κανείς, «από το ολότελα, καλά και τα 2 χιλιάδες Ευρώ». Σίγουρα. Όμως όσοι είναι γονείς γνωρίζουν ότι τα χρήματα αυτά δεν επαρκούν για να μεγαλώσουν ένα παιδί και το κυριότερο... δεν πείθουν κάποιον να κάνει ένα παιδί.

Η ελληνική κοινωνία έχει μεταβληθεί σε μία εγωκεντρική κοινωνία.

Οι δε Ορθόδοξοι Έλληνες και Ελληνίδες χρησιμοποιούν ως μέθοδο αντισύλληψης τις καλυπτόμενες οικονομικά από το κράτος, εκτρώσεις. Πολλοί ασφαλώς αν είχαν οικονομική ενίσχυση τύπου Ουγγαρίας να προχωρούσαν στη δημιουργία οικογένειας. Ωστόσο είναι επίσης γεγονός ότι πολλοί νεοέλληνες προτιμούν την ανεύθυνη καλοπέραση και χρειάζονται άλλα μέσα για να πεισθούν να κάνουν παιδιά.

Ασφαλώς λοιπόν και πρέπει να πριμοδοτηθεί η μητρότητα με γενναιόδωρα μέτρα όπως στην Ουγγαρία. Εν συνεχεία...

Εάν το κράτος δεν επιθυμεί να απαγορεύσει τις εκτρώσεις, να σταματήσει τουλάχιστον να τις χρηματοδοτεί μέσω κρατικών νοσοκομείων. Τα χρήματα και οι υποδομές που θα εξοικονομηθούν από τη μη δωρεάν παροχή εκτρώσεων να διοχετευθούν προς κάλυψη μέρους των εξόδων των κλινικών εξωσωματικής γονιμοποίησης που πρέπει να δημιουργηθούν. Λόγω του μεγάλου ποσοστού ανεργίας των νέων ή λόγω των υψηλών απαιτήσεων επαγγελματικής καριέρας και διάρκειας απόκτησης ακαδημαϊκών τίτλων, πολλοί νέοι αργούν να μπουν στη διαδικασία δημιουργίας οικογένειας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αύξηση των προβλημάτων γονιμότητας.

Καλύτερα να πληρώνουμε για να δημιουργούμε παρά να σκοτώνουμε παιδιά.

Οι εκτρώσεις μπορεί να είναι αδύνατο να σταματήσουν εντελώς, αλλά μπορούν να μειωθούν σε αριθμό. Το κράτος να ενημερώνει με διαφημιστικές καμπάνιες όπως για το κάπνισμα, για τις επιπτώσεις στην υγεία της γυναίκας από συνεχής εκτρώσεις. Επίσης, να είναι υποχρεωτική η ενημέρωση προς τις νέες γυναίκες για το τι ακριβώς συμβαίνει ιατρικά όταν λαμβάνει χώρα μία έκτρωση, όπως και τι μορφή έχει το έμβρυο τη συγκεκριμένη στιγμή. Στη κρατική τουλάχιστον τηλεόραση να ηρωοποιούνται σε τηλεοπτικές παραγωγές γυναίκες που επέλεξαν να κρατήσουν το έμβρυο.

Να θεσμοθετηθούν φορολογικά αντικίνητρα αναλογικά για όσους έχουν δύο, ένα ή κανένα παιδί. Αυξανόμενη φορολογία κλιμακωτά αρχίζοντας από το 30 ο έτος της ηλικίας και φθάνοντας ένα μέγιστο πλαφόν στο 40 ο μέχρι και το 65 ο έτος για όσους δεν απέκτησαν ποτέ πάνω από δύο παιδιά. Από το 65 ο έτος η φορολογία μπορεί να μειώνεται και πάλι αλλά να μην απαλείφεται ποτέ ολοκληρωτικά. Τα φορολογικά αυτά έσοδα να κατευθύνονται προς την υλοποίηση των διάφορων δημογραφικών πολιτικών.

Επίσης, η υιοθέτηση ορφανών ελληνόπουλων από άτεκνες οικογένειες να προσμετράταιως αντίστοιχη απόκτηση παιδιών.

Περισσότερο και από οικονομικά κίνητρα το πρόβλημα είναι η ίδια η ελληνική κοινωνία. Χρειάζεται προπαγάνδα στο εσωτερικό της χώρας, με προβολή πολύτεκνων οικογενειών στη τηλεόραση, τον κινηματογράφο και αλλού. Όχι χοντροκομμένα, αλλά ποιοτικά. Στις ΗΠΑ, είναι εξαιρετικά σύνηθες φαινόμενο «σταρ» να είναι πολύτεκνοι, στη τηλεόραση αλλά και στην ιδιωτική τους ζωή. Αφού λοιπόν η νεολαία βλέπει τον/την αγαπημένο/η σταρ να κάνει ή να υιοθετεί πολλά παιδιά, περνάει το μήνυμα ότι αυτό είναι κάτι καλό ή της μόδας.

Το σημαντικό είναι να προβάλλεται παντού ασυναίσθητα η ιδέα της πολύτεκνης οικογένειας. 

Να προβάλλεται ως «lifestyle» επιλογή και κάτι που όλοι θα έπρεπε να κάνουν για να είναι ευτυχισμένοι. Ας διαφημιστεί ως καταναλωτικό προϊόν. Όπως μας πείθουν να αγοράσουμε καταναλωτικά προϊόντα για να είμαστε ικανοποιημένοι, οι ίδιες τακτικές μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για την αλλαγή της νοοτροπίας της ελληνικής κοινωνίας.

Όλα αυτά ίσως να ξενίζουν. Όμως η δραματική κατάσταση στο δημογραφικό, μόνο με δραστικές επεμβάσεις μπορεί να αναστραφεί και μόνο έτσι μια κυβέρνηση θα πείσει ότι ενδιαφέρεται για τη βιολογική επιβίωση του έθνους μας.

 
Γεώργιος Μανωλόπουλος
Υπεύθυνος Εξωτερικής Πολιτικής και Διεθνών Σχέσεων
Ελληνική Κοσμοκρατορία σε όλους τους τομείς