Ο χάρτης αποδίδει τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας πριν από το 1922. Πιο συγκεκριμένα είναι οι Ελληνικοί πληθυσμοί στην Θράκη, στην Κύπρο, στον Πόντο, στην Ιωνία και στην Μικρά Ασία γενικότερα το 1910...Σε αυτές τις περιοχές ζούσαν περίπου 4 εκατομμύρια Έλληνες και αποτελούσαν τον κυρίαρχο πληθυσμό...Στην Σμύρνη του 1922 ο Ελληνισμός που για χιλιετίες είχε παρουσία στν Μικρά Ασία αποχαιρετούσε με βία την πατρογονική γη. Η Μικρασιατική ατυχία σε συνδυασμό με το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η επιβολή διά της βίας - γενοκτονίας ενός νέου ομοιογενούς κράτους από τους τούρκους οδήγησε στην δολοφονία 1.5 εκατ. Ελλήνων ενώ τις επόμενες δεκαετίες στην εκκαθάριση και της Κωνσταντινούπολης από το Ελληνικό στοιχείο.
Στον παραπάνω χάρτη φαίνονται ξεκάθαρα (με γαλάζιο χρώμα) οι περιοχές όπου οι Έλληνες ήταν κυρίαρχος πληθυσμός. Το τμήμα της σημερινής Ευρωπαϊκής Τουρκίας - Ανατολική Θράκη και η Κωνσταντινούπολη, όλο το παραθαλάσσιο μέτωπο προς το Αιγαίο, τα παράλια του Εύξεινου Πόντου, το Ασιατικό κομμάτι της θάλασσας του Μαρμαρά, στην περιοχή της Βιθυνίας, καθώς και αρκετοί θύλακες στα νότια, στην περιοχή της Κιλικίας και στην ενδοχώρα. Στην Κύπρο επίσης κυριαρχεί ο Ελληνικός πληθυσμός με το συντριπτικό ποσοστό περίπου 90% επί του συνόλου των κατοίκων του νησιού.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του 1912 ο Ελληνισμός αποτελούσε πάνω από το 25% της Μικράς Ασίας και ήταν η μεγαλύτερη μειονότητα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σε μία περίοδο που οι απογραφές γίνονταν κυρίως με τη θρησκεία και το δόγμα οι μουσουλμάνοι (Τούρκοι, Κούρδοι, Κιρκάσιοι, Άραβες και Αλβανοί) ανέρχονταν σε 8,2 εκατ. οι Έλληνες σε 4 εκατ., οι Αρμένιοι σε 649 χιλ., οι Εβραίοι σε 78 χιλιάδες, οι Βούλγαροι σε 6 χιλ., οι αθίγγανοι σε 19 χιλ. και ο ξένος πληθυσμός σε 220 χιλιάδες. Σύμφωνα με την απογραφή το σύνολο του πληθυσμού της Μικράς Ασίας τότε άγγιζε τα 13,2 εκατομμύρια ανθρώπους. Σε διάστημα λίγο περισσότερο από 100 χρόνια, και σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία, από τα 4 εκατομμύρια των Ελλήνων πλέον έχουμε φθάσει σε ένα πληθυσμό που υπολογίζεται σε 5 χιλιάδες και ζει κυρίως στην Κωνσταντινούπολη.
Από αυτόν τον εθνολογικό χάρτη γίνεται ιδιαίτερα αντιληπτό ότι ο Ελληνισμός έχει αδικηθεί περισσότερο από κάθε άλλη χώρα τα τελευταία εκατό χρόνια και αν η Ιωνία και ο Πόντος (και λόγο απόστασης) χάθηκαν, όχι στο πεδίο της μάχης, αλλά στο πεδίο της μεγαλύτερης προδοσίας από συμμαχικές χώρες και κραυγαλέα λάθη των δικών μας πολιτικών της εποχής, είναι αξιοσημείωτο πως είναι δυνατόν να παραχωρήθηκε η Ανατολική Θράκη και να διχοτομήθηκε η Κύπρος όταν κατοικούνταν από τόσο μεγάλα ποσοστά Ελλήνων (όχι φυσικά ότι και η Μ.Ασία πήγαινε πίσω σε ποσοστά ειδικά στο δυτικό κομμάτι).
Αυτό είναι μια τεράστια αδικία εις βάρος του Ελληνισμού όπου οφείλουμε με τις κατάλληλες πολιτικές (και δεν εννοούμε φυσικά τον πόλεμο) πολιτισμικού - οικονομικού χαρακτήρα να επαναφέρουμε την δικαιοσύνη. Όσο για τις τελευταίες εκλογές στην Τουρκία γίνεται εύκολα αντιληπτό η αντιστοιχία των περιοχών με πλειοψηφία τους Έλληνες και το όχι στην ισλαμική πολιτική του Ερντογάν κάτι που έχει να κάνει με κρυφο-χριστιανικούς πληθυσμούς, δημοκράτες λευκούς τούρκους ελληνογενείς στην καταγωγή και ανθρωποκεντρικής νοοτροπίας πολύ πιο κοντά στην δική μας. Σε αυτά τα πεδία θα πρέπει να ρίξει το βάρος της και να αναδείξει η εξωτερική μας πολιτική όσο αφορά την τουρκία ενώ το δόγμα μας θα πρέπει να είναι (και με συμμαχίες από μέσα στην τουρκία) η διάλυση - διαμελισμός της (ειδικά το δυτικό κομμάτι) εκ των έσω με στόχο πάνω από όλα την ελευθερία - δημοκρατία, την ανάπτυξη και ευημερία αυτών των ιδίων των λαών.
