«Αν οι σημερινοί Έλληνες και οι σημερινοί κάτοικοι της Μεγάλης Ελλάδας (Κάτω Ιταλίας), είναι τόσο συγγενείς κι εφόσον γνωρίζουμε ότι οι σημερινοί κάτοικοι της Κάτω Ιταλίας προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από τους Έλληνες άποικους, που δημιούργησαν την Μεγάλη Ελλάδα, τότε και οι σημερινοί Έλληνες είναι κατευθείαν απόγονοι των Αρχαίων Προγόνων τους, αναμφίβολα.»
Οι αρνητές της συνεχείας της Ελληνικής Φυλής λένε ότι οι σημερινοί κάτοικοι της Ελλάδος δεν είναι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων, αλλά προϊόν επιμειξιών από Σλάβους, Τούρκους κλπ. Πως γίνεται όμως οι ελληνόφωνοι (για μας Έλληνες) της Κάτω Ιταλίας να είναι ακριβώς ίδιοι φυλετικά με τους Έλληνες της κυρίως Ελλάδος; Μήπως δέχθηκαν και αυτοί «επιμειξίες» από Σλάβους ή Τούρκους; Φυσικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον να συνέβη...!
Οι Έλληνες και οι Ν. Ιταλοί - Tην μεγαλύτερη γενετική συγγένεια στην Ευρώπη την έχουμε ως Έθνος με τους Κάτω Ιταλούς. Στην επιμέρους ανάλυση της Ιταλίας, οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι η χώρα τους στο Βορρά δείχνει ομοιότητα μεγαλύτερη προς την κεντρική Ευρώπη, ενώ η Κεντρική και ειδικά η Νότια Ιταλία, προς την Ελλάδα. Στον κύριο συνθετικό χάρτη της Ιταλίας, που αφορά το 27% της ποικιλότητας που παρατηρείται, εμφανίζεται ένας χαρακτηριστικός Ελληνικός πόλος, στην “μύτη της μπότας” της Ιταλίας. Η εξήγηση που δίνεται, αφορά τον Ελληνικό αποικισμό της Κάτω Ιταλίας τον 8ο και 7ο αιώνα, όταν η χώρα ονομάστηκε “Μεγάλη Ελλάς” με πληθυσμό ίσως και μεγαλύτερο από τον μητροπολιτικό της Ελλάδος. Μερικοί υπολογίζουν πως οι πρώτοι Έλληνες άποικοι ήταν γύρω στις 300.000 άτομα αριθμός τεράστιος για την εποχή αν σκεφτούμε ότι η Αθήνα στο απόγειο της μπορεί να μην είχε φτάσει αυτόν τον αριθμό.
Η ελληνική γλώσσα στην περιοχή της Μεγάλης Ελλάδος παρέμεινε ως τον 13ο αιώνα μ.Χ. και ακόμη και σήμερα ανιχνεύεται μια μεγάλη αναλογία Ελληνικών επωνύμων στην περιοχή. Υπάρχει μια άλλη περιοχή, στην μεσότητα του τακουνιού της Ιταλικής μπότας, όπου υπάρχουν και σήμερα Ελληνόφωνα χωριά. Πρόκειται για μεταγενέστερο θύλακο αποίκων από τον 5ο και 6ο μ.Χ. αιώνα. Υπενθυμίζουμε επίσης ότι η Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατείχε μεγάλο τμήμα της Νοτίου Ιταλίας, όπου η επίσημη γλώσσα ήταν η Ελληνική. Αυτός ο ελληνόφωνος θύλακας δεν δείχνει γενετική διαφορά από τους γείτονές τους. Εδώ όμως, εμπεριέχεται μια σημαντική μαρτυρία, η κεντρική του άρθρου αυτού.
Αν οι σημερινοί Έλληνες και οι σημερινοί κάτοικοι της Νοτίου Ιταλίας, είναι τόσο συγγενείς κι εφόσον γνωρίζουμε ότι οι σημερινοί κάτοικοι της Νοτίου Ιταλίας προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από τους άποικους, που δημιούργησαν την Μεγάλη Ελλάδα, τότε και οι σημερινοί Έλληνες είναι κατευθείαν απόγονοι των Αρχαίων Προγόνων τους, αναμφίβολα. Η γενετική συγγένεια Ελλήνων - Ν. Ιταλών, είχε πιστοποιηθεί και με την εργασία του καθηγητού της Βιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κ. Κ. Τριανταφυλλίδη, στην εργασία που δημοσιεύθηκε στο Human Heredity (1983). Η γενετική σχέση των Ελλήνων με άλλους μεσογειακούς λαούς είχε παρουσιαστεί με το δενδρόγραμμα του καθηγητού Τριανταφυλλίδη, στο οποίο φαίνεται η στενή γενετική σχέση των Ελλήνων με τους Ν. Ιταλούς.
Μεγάλη είναι βέβαια και η γενετική συγγένεια των Ελλήνων με τους λαούς της χερσονήσου του Αίμου, όπως είχε καταδειχθεί από τον κ. Τριανταφυλλίδη και άλλους ερευνητές. Το παραπάνω έρχεται να ενισχύσει την άποψη ότι οι Έλληνες βρέθηκαν εκτός εθνικού κορμού σε διάφορες περιοχές, όπου κυριαρχούσαν από την αρχαιότητα, από διάφορες πολιτικές σκοπιμότητες και όχι γιατί αυτοί της κυρίως Ελλάδα ήρθαν σε επιμειξίες με τους γειτονικούς τους λαούς...εκεί για λόγους γλωσσικούς, θρησκευτικούς, πολιτισμικούς, πολιτικούς, γεωγραφικούς κλπ ενσωματώθηκαν εκτός του Ελληνικού κράτους.
Περαιτέρω μελέτες και έρευνες θα διαλευκάνουν μια μέρα πλήρως όλα όσα εθίγησαν παραπάνω και πολλά περισσότερα. Η συγγένειά μας με τους Β. Ευρωπαίους είναι δεδομένη, αν και δεν είναι τόσο κοντινή όσο των υπολοίπων. Φαίνεται δε, ότι οι Έλληνες εμφανίζουν μια γενετική ιδιαιτερότητα, μικρή, μα ανιχνεύσιμη. Όχι πρόσφατη, αλλά παλιά όσο και η ιστορία τους. Δεν επηρεάστηκαν γενετικά από τους άλλους Β. Ευρωπαίους, αλλά επηρέασαν κιόλας σ’ ένα βαθμό τους Β. Ευρωπαίους.
Μπορεί να συρρικνώθηκαν αριθμητικά στην πάροδο των αιώνων, άφησαν όμως τα γενετικά αποτυπώματά τους.
Η Μεγάλη Ελλάδα πάντως είναι μια δεύτερη Ελλάδα όπου θα πρέπει αργά ή γρήγορα να επαφέρει την Ελληνικότητα της και να συμμετέχει στον εθνικό κορμό του Ελληνισμού. Το πιο σημαντικό βέβαια είναι ότι ζούνε μέσα μας και εμείς σε αυτούς, το αίμα τους κυλάει στο δικό μας και το δικό μας στο δικό τους.
Η φυλετική συνέχεια των Ελλήνων με τους Ελληνογενείς της Κάτω Ιταλίας είναι δεδομένη.Τι πιο υπέροχη κληρονομιά...! Τι πιο μεγάλη ελπίδα για ένα μέλλον του Ελληνισμού αντάξιο ενός λαμπρού παρελθόντος...!
