Ιστορικές μνήμες - 11 Ιανουαρίου 1944 - Ο εγκληματικός βομβαρδισμός του Πειραιά από τους Αγγλοαμερικάνους "συμμάχους" μας. Ένα έγκλημα που θάφτηκε όσο κανένα άλλο.
Η πιο εγκληματική ενέργεια των παραφρόνων συμμάχων. Βομβαρδίζουν τον Πειραιά, δήθεν για να διώξουν τους Γερμανούς ενώ η αποχώρηση τους ήταν ήδη δεδομένη. Τα "συμμαχικά" αεροπλάνα με 2 επιδρομές από τους Άγγλους και 1 από τους Αμερικάνους κάνουν στάχτη την πόλη! Στους δρόμους σκορπισμένα πτώματα, φριχτές εικόνες ακρωτηριασμένων παιδιών! Οι δρόμοι κλεισμένοι από ξύλα, κεραμίδια από τις στέγες, αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και λάκκοι που έχουν ανοίξει οι βόμβες. Σφυροκόπημα για τρεις ώρες, από τις 12 το μεσημέρι την ώρα που ο κόσμος βρισκόταν στους δρόμους.
Τα θύματα υπολογίστηκαν σε 5.500, όλοι Ελληνες, μόνον 8 ήταν οι νεκροί Γερμανοί στρατιώτες. Ανάμεσα στις χιλιάδες των θυμάτων της μέρας εκείνης, συγκαταλέγονται 200 μαθήτριες που πέθαναν από ασφυξία στη Γαλλική Σχολή και 85 μαθήτριες μαζί με τις 15 δασκάλες τους της Δημοτικής Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής Πειραιά, που καταπλακώθηκαν στο καταφύγιο του κτιρίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας.
Ο βομβαρδισμός ήταν σφοδρότατος, κυρίως εις το λιμάνι και στα κοντινά σ' αυτό κτίρια, όπου εστεγάζοντο κάποιες γερμανικές υπηρεσίες. Οι βόμβες όμως αντί για τους Γερμανούς κατέστρεψαν πολλά κτίρια των ακτών του λιμανιού από τον Άγιο Διονύση έως τον Άγιο Νικόλα. Οι πιο μεγάλες καταστροφές σημειώθηκαν εις τα τετράγωνα από τον σιδηροδρομικό σταθμό των ΣΠΑΠ έως την οδό Κολοκοτρώνη, πίσω από το Θέατρο. Έκτος από τις υλικές καταστροφές, πολλοί αθώοι Πειραιώτες κάθε ηλικίας εφονεύθησαν ή βρήκαν οικτρό θάνατο από ασφυξία, κάτω από τα σωριασμένα κτίρια και κυρίως στα υπόγεια τους. Άλλοι ήσαν ακόμη ζωντανοί και τραυματισμένοι κάτω από αυτά. Όσοι σώθηκαν, σε οικτρά κατάσταση, αφήνοντας την περιουσία τους και τα σπίτια τους στο έλεος του θεού, άρπαξαν λίγο ρουχισμό και έφυγαν από τον τόπο της συμφοράς για την Αθήνα ή αλλού.
Το χειρότερο ήταν πώς διεκόπησαν από την καταστροφή των δικτύων, το φως, το νερό, το τηλέφωνο και οι συγκοινωνίες έτσι ο Πειραιάς είχε απομονωθεί από την υπόλοιπη Ελλάδα ενώ είχαν διαλυθεί και όλες οι κοινωφελείς δημόσιες υπηρεσίες καθώς και η Αστυνομία όπου είχε υποστεί μεγάλες απώλειες σε θύματα και σχεδόν δεν υπήρχε.
Είναι γεγονός πως στο Πειραιά οι Αγγλοαμερικάνοι σύμμαχοι δολοφόνησαν τόσους Έλληνες όσους δεν είχαν εκτελέσει οι Γερμανοί σε όλα τα χρόνια της κατοχής...το ίδιο ισχύει για το κόστος της ζημιάς που υπέστησαν οι υποδομές και τα κτίρια. Όσο και να το έχουν κρύψει οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις της χώρας μας έως σήμερα αποτελεί το μεγαλύτερο έγκλημα πολέμου για την χώρα μας στο Β' Π.Π.
Ο πόλεμος ήδη είχε κριθεί και οι Αγγλοαμερικάνοι το ήξεραν πολύ καλά αυτό αλλά ήθελαν με κάθε κόστος να ελέγχουν την χώρα μας πολιτικά και οικονομικά όπως και έγινε...
Η Ελλάδα από την πλευρά των μεγάλων νικητών του πολέμου με τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες θυσίες και υλικές ζημιές θα μπορούσε να διεκδικήσει μεγάλες οικονομικές αποζημιώσεις από τις χώρες κατοχής (Γερμανία, Ιταλία, Βουλγαρία, Αλβανία) καθώς και εδαφικές διεκδικήσεις (Β.Ήπειρο, Δωδεκάνησα, Κύπρος, μέρος από την Βουλγαρία) όπως έγινε αντίστοιχα από τις χώρες της Πολωνίας, Σερβίας και Ρουμανίας και να βγούμε από τον πόλεμο το 1944 μια πιο μεγάλη, πιο ισχυρή, περισσότερο ανεξάρτητη και ενωμένη χώρα.
Όλα αυτά βέβαια ήταν εφιαλτικό σενάριο για τους Αγγλοαμερικάνους συμμάχους μας οπότε χωρίς έναν ενωτικό και αποδεχτό από όλους ηγέτη (τον Ι.Μεταξά π.χ. ήδη οι Άγγλοι είχαν φροντίσει να τον δολοφονήσουν) και μια ενωμένη κοινωνία...την συνέχεια όλοι την ξέρουμε...